ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΕ, ΓΕΛΟΙΕ
ΛΙΓΕ,
και τώρα πλέον ΕΚΒΙΑΣΤΗ,
ΛΟΓΙΣΤΑΚΟ.
Εδώ πληρώνονται ΟΛΑ!
17/1/2022
Οταν το μεγαλείο της Φύσης είναι σχεδόν στην αυλή σου, με μια μικρή βόλτα βρίσκεσαι σε σημεία που νομίζεις πως έχεις επισκφθεί, κρύβουν όμως κι άλλες ομορφιές.
Ανεβαίνοντας λοιπόν από τον Αλίαρτο συνανατάμε το χωριό Μάζι και εν συνεχεία ανεβαίνοντας πάντα στον Ελικώνα, μπορείς να προχωρήσεις είτε προς το χωριό Ευαγγελίστρια, η να στρίψεις δεξιά και να κατηφορίσεις προς το χωριό Πέτρα, με τους γνωστούς καταρράκτες.
Εμείς προτιμήσαμε την δεύτερη διαδρομή και μετά από λίγο βρήκαμε έναν τσιμεντοστρωμένο δρόμο που περνούσε πάνω απ αυτά τα νερά. Με τα χρώματα του Χειμώνα να δεσπόζουν και τα χορταράκια να έχουν μπεδευτεί απ την καλοκαιρία και να φυτρώνουν ένα γύρω.
14/1/2022
Αρκετές μέρες το κρύο ήταν ανυπόφορο. Η σόμπα έκαιγε τα κούτσουρα σαν στραγάλια, η δε συννεφιά μαύριζε τον ουρανό. Σύντομα οι πλαγιές του Ελικώνα έπαψαν να κείτονται γυμνές, ντύθηκαν στα χειμωνιάτικα και άσπρισαν.
Μερικές μέρες μετά την κακοκαιρία αποφασίσαμε μια βόλτα στην Κοιλάδα των Μουσών. Πρόκειται για μια κοιλάδα που εκτείνεται από Ανατολή προς Δύση σε ένα φαράγγι που συνεχώς ανηφορίζει το βουνό και αφού φθάσει στο απώτερο σημείο, συνεχίζει μέσα στα έλατα. Ο δρόμος φυσικά χωματόδρομος, ομαλός στην αρχή, αλλά σύντομα με νεροφαγώματα τέτοια εποχή. Το χιόνι αρχικά βατό, σύντομα παχύ, σε σημείο που άρχισε η κοιλιά του αυτοκινήτου να σέρνεται. Δεν θέλαμε να κάνουμε ζημιά, μια και δεν φαινόταν καθολου πλέον το ανάγλυφο του δρόμου και σταματήσαμε στην τελευταία στροφή.
Nότια του ορεινού όγκου του Ελικώνα, βρίσκεται το Μοναστήρι της Ζάλτσας. Τα "Μετέωρα" της Βοιωτίας. Αν αποφασίσετε να πάρετε τον χωματόδρομο και να κάνετε αρκετά σκονισμένα χιλιόμετρα, θα φθάσετε σε μια μικρογραφία των Μετέωρων. Ενα μοναστήρι, χτισμένο στην κορφή έναος βράχινου όγκου, όπου μονάζει ένας μόνο καλόγερος. Να μερικές φωτο. Ιερά Μόνη Αγίων Θεοδώρων Ζάλτσας.