17/1/2022

Οταν το μεγαλείο της Φύσης είναι σχεδόν στην αυλή σου, με μια μικρή βόλτα βρίσκεσαι σε σημεία που νομίζεις πως έχεις επισκφθεί, κρύβουν όμως κι άλλες ομορφιές.

Ανεβαίνοντας λοιπόν από τον Αλίαρτο συνανατάμε το χωριό Μάζι και εν συνεχεία ανεβαίνοντας πάντα στον Ελικώνα, μπορείς να προχωρήσεις είτε προς το χωριό Ευαγγελίστρια, η να στρίψεις δεξιά και να κατηφορίσεις προς το χωριό Πέτρα, με τους γνωστούς καταρράκτες.
Εμείς προτιμήσαμε την δεύτερη διαδρομή και μετά από λίγο βρήκαμε έναν τσιμεντοστρωμένο δρόμο που περνούσε πάνω απ αυτά τα νερά. Με τα χρώματα του Χειμώνα να δεσπόζουν και τα χορταράκια να έχουν μπεδευτεί απ την καλοκαιρία και να φυτρώνουν ένα γύρω.

Σταματήσαμε και ανεβήκαμε λίγο πιό πάνω σε κάτι βράχια που μας έκρυβαν την θέα και να τι αντικρύσαμε:

Γνωρίζαμε πως οι καταρράκτες της Πέτρας, είναι εκεί κοντά. Δεν φανταζόμασταν όμως πως ήταν κυριολεκτικά κάτω απ τα πόδια μας! Κατηφορίζοντας καμιά 200αρια μέτρα πιο κάτω το θέαμα ήταν καταπληκτικό:

Ο διπλός καταρράκτης της Πέτρας, κατρακυλούσε μποστά μας, φαινόταν πίσω από τα γυμνά κλαδιά των πλατανιών και εμείς είχαμε μείνει έκπληκτοι διαπιστώνοντας πως πριν λίγο βρισκόμασταν κυριολεκτικά ακριβώς πάνω απ την κορφή του!

 14/1/2022

Αρκετές μέρες το κρύο ήταν ανυπόφορο. Η σόμπα έκαιγε τα κούτσουρα σαν στραγάλια, η δε συννεφιά μαύριζε τον ουρανό. Σύντομα οι πλαγιές του Ελικώνα έπαψαν να κείτονται γυμνές, ντύθηκαν στα χειμωνιάτικα και άσπρισαν.
Μερικές μέρες μετά την κακοκαιρία αποφασίσαμε μια βόλτα στην Κοιλάδα των Μουσών. Πρόκειται για μια κοιλάδα που εκτείνεται από Ανατολή προς Δύση σε ένα φαράγγι που συνεχώς ανηφορίζει το βουνό και αφού φθάσει στο απώτερο σημείο, συνεχίζει μέσα στα έλατα. Ο δρόμος φυσικά χωματόδρομος, ομαλός στην αρχή, αλλά σύντομα με νεροφαγώματα τέτοια εποχή. Το χιόνι αρχικά βατό, σύντομα παχύ, σε σημείο που άρχισε η κοιλιά του αυτοκινήτου να σέρνεται. Δεν θέλαμε να κάνουμε ζημιά, μια και δεν φαινόταν καθολου πλέον το ανάγλυφο του δρόμου και σταματήσαμε στην τελευταία στροφή.